و حَسُنَتْ خَلِيقَتُهُ

«و خوشا به حال كسى كه اخلاق او نيكو است»

«خليقة» كه به معناى خلق و خوست دو گونه تفسير شده است:  بعضى آن را به معناى خلق و خوى باطنى تفسير كرده اند كه اشاره به كسانى است كه باطنى پاك دارند و به كسى شر نمى رسانند.  بعضى نيز آن را به معناى برخورد خوب و گشاده رويى با مردم تفسير كرده اند. معناى دوم مناسب تر به نظر مى رسد، زيرا در جمله قبل «صَلَحَتْ سَرِيرَتُهُ» به حسن باطن اشاره شده بود، 

بنابراين جمله مورد بحث اشاره به حسن ظاهر و برخورد خوب با مردم است.

💥حسن خلق به اندازه اى در اسلام اهميت دارد كه در بعضى از روايات، از پيغمبر اكرم صلى الله عليه وآله به عنوان «حُسْنُ الْخُلْقِ نِصْفُ الدّينِ»

 «نصف دين» معرفى شده است.

نهج البلاغه شرح حکمت ۱۲۳